De kracht van ontvangen
De vergeten spier die zachtheid ademt, Een blog van Honoré Daniël
Iedereen zegt het: “Je mag meer ontvangen.”
Klinkt eenvoudig, toch?
Totdat iemand je een compliment geeft en je meteen zegt: “Ach joh, het viel wel mee.”
Of iemand biedt hulp aan en je antwoordt: “Nee hoor, dat komt goed.”
Ontvangen lijkt zacht, maar voor veel mensen voelt het alsof ze controle verliezen.
Je hart trekt iets samen, je adem stokt, iets in je zegt: “Pas op.”
We denken dat ontvangen vanzelfsprekend is. Maar voor je lichaam is het een leerproces, een dans tussen oude beschermers die ooit nodig waren, en het deel in jou dat eindelijk wil ademen.
De samenwerking in je brein
In je hersenen werken drie trouwe bondgenoten samen. Ze bedoelen het goed, echt ! Maar ze spreken elk een andere taal.
Er is onze bekende amygdala, die altijd op de uitkijk staat.
Ze heeft een zesde zintuig voor gevaar, herkent elke microspanning in een ruimte.
Ze waarschuwt liever te vroeg dan te laat.
Een beetje dramatisch soms, maar haar intentie is zuiver: jou veilig houden.
Dan hebben we de hypothalamus, de onzichtbare regisseur.
Hij luistert naar Magda’s (de amygdala’s) signalen en trekt aan alle touwtjes:
meer adrenaline, minder ontspanning, alles om paraat te blijven.
Hij is snel, daadkrachtig en doet precies wat nodig lijkt —
ook als dat betekent dat je niet meer kunt ontvangen.
En daarboven zit de prefrontale cortex, de denker.
De manager van je brein.
Hij wil begrijpen, plannen, verklaren.
Zodra er iets onverwachts gebeurt, zegt hij:
“Wacht, laat mij dit even oplossen.”
Geen van deze drie doet iets verkeerd. Ze reageren gewoon op wat ooit gevaar betekende.
Alleen is “ontvangen” voor hen nog onbekend terrein.
Waarom ontvangen ongemakkelijk voelt
Wanneer iemand iets geeft, aandacht, waardering, hulp, gaat het alarmsysteem aan. De amygdala voelt kwetsbaarheid, de hypothalamus pompt een scheutje adrenaline en de cortex gaat op zoek naar logica:
“Wat bedoelen ze echt?”
“Wat moet ik nu terugdoen?”
Zonder dat je het merkt, zit je in een mini-versie van vechten, vluchten of bevriezen.
Je wil ontvangen, maar je systeem hoort: “Alert blijven!”
En daar, precies daar, ontstaat de verwarring. Je voelt spanning en denkt: “Wat is er mis met mij?” Maar er is niets mis. Je lichaam doet wat het geleerd heeft: beschermen. Wanneer je dat herkent, kan je adem eindelijk weer wat dieper.
De spier van ontvangen
Ontvangen is niet iets wat je mentaal “snapt”. Het is iets wat je lichaam opnieuw moet durven doen. We hebben allemaal geleerd: geef, help, doe iets terug. En elke keer dat je dat deed, trainde je de spier van geven. Sterk, gespierd, alert.
Maar de spier van ontvangen… die is een beetje in ruststand geraakt. Hij is niet zwak, alleen vergeten. Het vraagt moed om hem opnieuw te bewegen:
- om niet direct terug te geven,
- om een compliment te laten landen,
- om gewoon te blijven ademen in stilte.
En dat is precies wat de prefrontale cortex moeilijk vindt: stilte voelt als niets doen en niets doen voelt als falen. Maar het is geen falen. Het is een nieuwe taal leren spreken, de taal van toestaan.
Wat je lichaam echt bedoelt
Ontvangen gebeurt niet in je hoofd, het gebeurt in je zenuwstelsel.
Wanneer jouw systeem merkt dat er geen gevaar is, wordt een ander netwerk actief: de ventrale vagus, het deel van je zenuwstelsel dat veiligheid, rust en verbinding aanstuurt. Daar zakt je adem vanzelf, je gezicht ontspant, je hartslag vertraagt. Oxytocine stijgt, cortisol daalt en je lijf herinnert zich iets oerouds: ik ben veilig, ik mag ontvangen.
De ventrale vagus is als een binnenweg naar vertrouwen.
Hoe vaker je hem bewandelt met adem, aanraking, zachtheid, hoe bekender hij wordt. Je traint geen spier, maar een gewoonte: het vermogen van je lichaam om te kiezen voor rust in plaats van paraatheid.
“Ventrale vagus is de binnenweg naar veiligheid:
hoe vaker je hem neemt, hoe sneller je er bent.”
En dat is wat echte zelfzorg doet: niet nog meer doen, maar herinneren dat jouw systeem ook de weg naar ontspanning kent.
Wanneer ontvangen weer natuurlijk wordt
Access Bars® helpt je lichaam herinneren dat ontvangen veilig is. Die zachte aanraking op 32 punten van je hoofd activeert rust in het zenuwstelsel, alsof je de uitknop van overdrive even aanraakt.
En in Foundation ontdek je hoe je oude patronen van controle kunt loslaten. Niet door te begrijpen waarom maar door te kiezen voor iets anders. Voor lichtheid. Voor ruimte. Want ontvangen is geen luxe, het is de natuurlijke staat van een lichaam dat zich herinnert: "Ik hoef niet te vechten om te bestaan.”.
De millimeter van keuze
Er is maar één millimeter verschil tussen “ik moet iets terugdoen” en “ik mag dit gewoon ontvangen.”
Die millimeter zit niet in je hoofd, maar in je zenuwstelsel, in die adem die zakt, in de schouders die verzachten, in dat moment waarop je zegt: “Kies opnieuw.” Misschien begint overvloed niet bij doen, maar bij ontvangen.
Alles begint bij ontvangen
Geschreven door Honoré Daniël — en voor jou gewoon René de Klerk
Access Consciousness® facilitator in Nederland
Kleine noot voor de liefhebbers:
Bij ontvangen werken de amygdala, hypothalamus en prefrontale cortex samen met de ventrale vagus. Zodra het systeem veiligheid herkent, daalt cortisol, stijgt oxytocine en serotonine en schakelt je brein van paraatheid naar verbinding.
Dat is het biologische effect van zachtheid, de stress reset die je lichaam zelf kan kiezen.
Meer verkenning over het verzachten van je systeem?
Lees meer: Stress Reset – Gratis Essentials By Honoré Daniël
