In de afgelopen weken ben ik steeds meer gaan nadenken over het concept neurodiversiteit.       

Neurodiversiteit is een wetenschappelijk erkend concept dat de natuurlijke variatie in menselijke neurologische eigenschappen beschouwt. Volgens onderzoek van Armstrong (2011) betreft neurodiversiteit de verscheidenheid aan neurologische configuraties, waaronder autisme, ADHD, dyslexie, hoogbegaafdheid en andere neurologische varianten als onderdeel van de normale menselijke diversiteit.

Kernprincipes van Neurodiversiteit:

• Erkenning van verschil als natuurlijke variatie

• Afwijzing van het 'tekort-model'

• Waardering voor unieke cognitieve profielen

• Inclusie en gelijkwaardige kansen

Persoonlijke Reflectie by Honoré

In de afgelopen weken ben ik steeds meer gaan nadenken over het bovenstaande concept neurodiversiteit. Het raakte me omdat ik, net als veel anderen, altijd heb moeten leren omgaan met het gevoel ‘anders’ te zijn. En ik ontdekte: anders zijn is helemaal niet verkeerd – het is wat ons juist uniek maakt. Het is het puzzelstukje dat misschien niet altijd direct in elkaar past, maar dat wel de perfecte aanvulling is op het geheel.

In mijn beleving gaat neurodiversiteit veel verder dan alleen de stempel autisme, ADHD, dyslexie of hoogbegaafdheid.  Het gaat om het erkennen van het feit dat we allemaal op verschillende manieren denken, voelen en reageren op de wereld om ons heen. En het mooie hiervan in mijn beleving? Deze verschillen maken de wereld zoveel rijker!

In plaats van ‘anders’ als een beperking te zien, zouden we het moeten omarmen als een kracht die ons in staat stelt om met frisse ogen naar de wereld te kijken. En dat is precies wat inclusie betekent: ruimte maken voor die verschillen, zodat iedereen de kans krijgt om zijn of haar talenten te benutten.

Ontdek je Unieke Kracht
Wat als je kunt ontdekken wat jouw kracht is, zonder je zorgen te maken over hoe anderen je zien? Dat is precies wat ik heb ervaren toen ik leerde dat mijn eigen “anders zijn” niet een zwakte is, maar juist mijn kracht!

Voor veel mensen klinkt dit misschien vreemd: is ‘anders’ niet gelijk aan ‘fout’? Maar dit is precies de vraag die we zouden moeten herzien. Het is tijd om te stoppen met het idee dat er één juiste manier is om te denken, voelen of functioneren. Neurodiversiteit leert ons dat verschillen in denkstijlen niet alleen waardevol zijn, maar juist kunnen bijdragen aan nieuwe perspectieven en oplossingen.

Intersectionaliteit en inclusie

Intersectionaliteit, oorspronkelijk geïntroduceerd door rechtswetenschapper Kimberlé Crenshaw in 1989, is een analytisch kader dat erkent dat sociale identiteiten zoals ras, klasse, gender, seksuele geaardheid en andere aspecten van iemands identiteit niet afzonderlijk kunnen worden bekeken, maar elkaar wederzijds beïnvloeden en overlappen. Het concept onthult hoe verschillende vormen van maatschappelijke ongelijkheid en discriminatie samenkomen, elkaar versterken en een complex systeem van sociale stratificatie creëren.

Inclusie betekent voor mij dat we een ruimte creëren waar iedereen zich gezien en gewaardeerd voelt. Het draait niet alleen om gelijke kansen, maar ook om te begrijpen wat mensen nodig hebben om te floreren en hen te ondersteunen in het vinden van hun unieke plek in de wereld. Maar inclusief zijn betekent ook verder kijken dan de vermeende ‘tekortkomingen’ van mensen met een neuro divergent brein. Het vraagt om een bewustzijn van intersectionaliteit, het besef dat verschillende vormen van diversiteit elkaar beïnvloeden, zoals neurologie, geslacht, etniciteit en seksuele voorkeur, en samen bepalen hoe iemand zich beweegt in de samenleving.

Childlike wonder: Leren zonder oordeel

Wat als we elkaar kunnen benaderen met een open, onbevangen blik? Net als kinderen die de wereld ontdekken zonder vooroordelen – vol verwondering en nieuwsgierigheid. Wat als we een ruimte kunnen creëren waar we elkaar kunnen zien zonder te oordelen?

Herinner je je nog hoe je als kind altijd "Waarom?", “Hoe kan dat” of “Hoe komt dat” vroeg? Die onbevangen nieuwsgierigheid is een kracht. Stel jezelf steeds de vraag: "Wat zou hier nog meer mogelijk kunnen zijn?" Door nieuwsgierig te blijven, creëren we ruimte voor groei en verbinding. Dit is wat verschil maakt: nieuwsgierigheid haalt de verwondering naar boven. Het maakt de weg vrij voor het ontdekken van wat werkt, en geeft ons de kans om te zeggen: "Aha, werkt dit zo voor jou?” Deze verwondering helpt ons om te begrijpen dat het oké is als dingen anders zijn – we hoeven elkaar niet te veroordelen. Het maakt ons open voor het creëren van verbinding, zelfs als we niet dezelfde achtergrond of ervaring delen.

Nieuwsgierigheid kan ons helpen voorbij onze beperkende overtuigingen te kijken. Door onze verwondering te omarmen, kunnen we onszelf en anderen beter begrijpen. We ontdekken wie we werkelijk zijn en wat we nodig hebben om te bloeien.

Laten we de labels loslaten en ruimte maken voor wie we werkelijk zijn.