Zelfzorg is geen luxe!
Een blog over de leugen van veiligheid, je brein-bewaker Magda, en hoe zachtheid jouw lichaam helpt landen., Een blog van Honoré Daniël.
We weten het allemaal.
Goed voor jezelf zorgen, grenzen bewaken, op tijd rust nemen.
Je hoofd knikt ja, je agenda zegt “morgen”, en ondertussen red je nog snel de wereld (of op z’n minst de dag).
Zelfzorg klinkt eenvoudig, maar ergens onderweg is het een project geworden.
Een to-do op de lijst van ‘hoe het hoort’. En dat terwijl de essentie van zelfzorg iets heel anders is: het is je lichaam dat fluistert “hé, ik ben er nog.”
De leugen van veiligheid (en de stem van Magda)
Ken je Magda nog? Dat kleine alarmsysteempje in je brein — officieel de amygdala — die overal gevaar ruikt. Ze bedoelt het goed, echt.
Alleen... ze is nogal ouderwets ingesteld.
Voor Magda is “veilig” hetzelfde als “bekend”. Dus als jij al jaren gewend bent om te zorgen, te rennen of sterk te zijn, dan denkt ze: prima, dat houden we zo!
Je zenuwstelsel houdt van voorspelbaarheid, zelfs als die voorspelbaarheid uit uitputting bestaat. Je lijf zegt: “Dit ken ik, dus dit zal wel veilig zijn.”
Terwijl het in werkelijkheid gewoon... bekend ongemak is.
En dat is waar zelfzorg begint, niet bij lavendelbaden of rustgevende muziek,
maar bij het moment waarop je eerlijk durft te zien dat jouw definitie van “veilig” soms een oud overlevingspatroon is.
✨ Vraag jezelf eens af: wat voelt voor mij ‘veilig’, maar put me eigenlijk uit?
Zelfzorg is niet iets wat je dóet
We hebben geleerd om zelfzorg te plannen: yoga, wandelen, me-time.
Maar als je daar vermoeid en leeg aankomt, is het dan nog zorg… of gewoon een ander soort moeten?
Zelfzorg begint niet bij actie. Zelfzorg begint bij aanwezigheid.
Bij voelen waar jouw lichaam vandaag staat, nog voordat je probeert het te fixen.
“Zelfzorg is niet nog een taak op je lijstje. Het is de bereidheid om je eigen energie weer serieus te nemen.”
De vier lagen van zelfzorg
We leren van boekjes, coaches en hippe BN’ers wat gezond zou zijn voor ons lijf.
Maar wat is gezond voor jóuw lichaam?
Wat weet het zelf, als je eindelijk luistert, in plaats van probeert te plannen wat goed zou zijn? Zelfzorg is niet doen wat “hoort”, maar ontdekken wat jouw systeem werkelijk nodig heeft.
In mijn sessies en classes werk ik altijd met vier lagen want jij bent geen hoofd op pootjes, en ook geen wandelend energiewolkje.
Je bent een geheel. Een dans van lichaam, denken, voelen en energie.
Fysiek – luisteren in plaats van invullen
Zelfzorg begint niet bij smoothie-recepten of stappenplanners. Het begint bij voelen: wat vertelt mijn lichaam vandaag? Waar vraagt het om rust, aanraking, beweging of stilte?
Je lichaam weet wat gezond is voor jóu, het wacht alleen tot jij weer luistert.
Vraag: “Lichaam, wat wil jij vandaag ontvangen?”
Mentaal – de supermind herkent zijn grenzen
In de vorige blog spraken we over de “supermind” dat deel van ons dat alles probeert te begrijpen, verklaren, controleren. Zelfzorg is de pauze tussen twee gedachten in.
De ruimte waarin je hoofd mag zakken van weten naar ervaren.
Wanneer je je hoofd niet meer gebruikt om jezelf te fixen, kan je lichaam eindelijk ademhalen.
Vraag: “Wat als ik mijn hoofd niet hoef te overtuigen, maar mag luisteren naar wat mijn lijf al weet?”
Emotioneel – zachtheid in plaats van correctie
We zijn getraind om onze emoties te managen, te verklaren of te dempen. Maar emoties zijn geen fouten. Ze zijn beweging. Een trilling die zegt: “Hier is iets wat aandacht vraagt.”
Zelfzorg is niet jezelf verbeteren, maar toestaan dat alles wat in je leeft er mag zijn, zonder etiket.
Vraag: “Welke emotie vraagt vandaag niet om uitleg, maar om ruimte?”
Energetisch – muren naar beneden
En dan de laag waar het vaak pas écht ontspant: energie. Je hoeft hier niets te begrijpen, alleen te ontvangen. Wanneer je je muren laat zakken, kan er eindelijk iets of iemand voor jóu zorgen.
Een aanraking. Een ademhaling. Een Bars-sessie.
Dat moment waarop je lichaam zucht en zegt: “Eindelijk.”
Tool: “Muren naar beneden. Muren naar beneden. Muren naar beneden.”
Laat het gebeuren. Merk wat er verandert.
Zelfzorg is het weefsel tussen al deze lagen. Als één draad te strak staat, voel je het in alles.
En zodra je leert luisteren naar die vier stemmen tegelijk, ontstaat iets nieuws: geen controle, maar contact.
“Op het moment dat je lichaam zich weer veilig voelt, herinnert je zenuwstelsel zich:
ik hoef niet te overleven, ik mag weer leven.”
De waarheid achter “ik heb geen tijd”
We zeggen vaak: “Ik heb geen tijd om te ontspannen.” Maar wat we meestal bedoelen is:
“Ik gun mezelf nog niet de veiligheid van rust.”
En eerlijk? Dat is niet luiheid of onvermogen. Dat is een leugen die zwaarder is geworden dan waarheid. Elke keer dat we tegen onszelf zeggen “ik moet nog even” of “het valt wel mee”, zetten we een laag spanning vast in ons lijf. We raken gewend aan die zwaarte en zo gewend, dat het bijna vertrouwd voelt.
En dáár komt Magda weer uit de kast. Onze innerlijke beveiligingsbeambte.
Ze denkt: “Ah, spanning! Dat ken ik! Dat is veilig.” Dus wanneer jij ontspanning kiest, trekt zij aan de noodrem. De grap is: Magda is niet tegen verandering, ze houdt alleen niet van verrassingen. De kunst is dus niet haar negeren, maar haar verleiden tot iets nieuws.
Tool: Vraag zachtjes aan jezelf: “Lieve Magda, wat als veiligheid iets anders mag betekenen vandaag?” “Wat als gemak óók veilig is?”
Dat is het begin van ruimte. Want zodra Magda ontspant, ontspant je hele systeem mee.
Foundation: het fundament onder zelfzorg
En dat, precies dat moment waarop Magda inziet dat veiligheid niet gelijk is aan controle
is waar Foundation over gaat.
Niet over ‘leren loslaten’ of ‘positief denken’, maar over de energetische reset van hoe jij veiligheid, keuze en ruimte hebt gedefinieerd.
In vier dagen onderzoek je:
– Welke overtuigingen jouw leven sturen zonder dat je het doorhebt.
– Hoe je muren van oordeel en angst kunt laten zakken.
– En hoe je opnieuw leert ontvangen, ook van jezelf.
Foundation is geen cursus die iets aan je toevoegt. Het is een proces dat lagen weghaalt.
Tot er iets overblijft wat lichter is dan je gewend was.
Tot zelfs Magda zacht kan glimlachen en zegt:
“Oké… misschien is dit nieuwe veilig ook wel fijn.”
De keuze voor zachtheid
De volgende keer dat je hoofd zegt: “Ik moet nog even door,” stel dan één zachte vraag: Wat heeft mijn lichaam nú nodig dat ik nog niet geef? Misschien is het rust. Misschien beweging. Misschien een diepe zucht.
Zelfzorg is geen handeling. Het is een herinnering: je mag weer ontvangen.
Geschreven door Honoré Daniël en voor jou gewoon René de Klerk
Access Consciousness® facilitator in Nederland
Meer ontdekken over foundation?
Ontdek Foundation
Kleine noot voor de liefhebbers:
De amygdala (in mijn teksten vaak liefkozend “Magda” genoemd) is een amandelvormig deel van je hersenen dat een sleutelrol speelt in het detecteren van gevaar en het aansturen van angstreacties.
Ze beslist razendsnel, vaak nog vóór je bewust beseft wat er gebeurt, of iets veilig of onveilig is.
Dat millimeter-verschil tussen ontspanning en spanning waar ik over schrijf, speelt zich letterlijk dáár af.
