Honor: do you care?
To Honor is wat een energie omhelst, dat als je je ervoor openstelt je zelfbesef kan veranderen. Om je zelfbesef te willen veranderen is een mate van zelfliefde nodig. En zelfliefde is erkenning geven aan jezelf met compassie waarin een zachtheid is voor jezelf. Juist deze zachtheid maakt in een harde omgeving de vraag: ‘Honor: do you care?’
Zorg jij voor jouw body vanuit zorgzaamheid? Heb jij respect voor jouw body? En je gedachtes? Zijn deze gevuld met dankbaarheid en respect? En hoe zorgvuldig ga je om met jouw gewaarzijn?
In de gaywereld waar ik me in begeef is het meer dan normaal om drugs te gebruiken. Zeker als we het hebben over festivals en party’s. Voor mij zijn drugs een no-go. Echter daarmee sluit ik mogelijkheden uit die ik eigenlijk niet wil uitsluiten. Ik heb geen probleem met drugs. Van mij mag iedereen drugs gebruiken en zelf bepalen of dit wel of niet werkt voor jouw lichaam, voor jouw zijn. Echter mijn ervaringen geven aan dat dit niet eervol is voor mezelf.
Ik heb een keer GHB gebruikt en ik moet eerlijk toegeven, het was fantastisch. Nog nooit heb ik zoveel seksuele remmingen kunnen loslaten en kunnen genieten van alles wat er toen gebeurde. Ik genoot zo intens dat ik binnen een week nog een keer aan de GHB zat en ik wist, dit is voor mij een NO GO.
Hetzelfde was toen ik achter op een motor bij een vriend zat en als een gek riep, harder, harder. Hoe harder we gingen hoe gekker ik werd. De adrenaline gierde door mijn lijf en het voelen van een motor tussen mijn benen bracht me in alle staten van genot. Eenmaal afgestapt zei de vriend redelijk indringend tegen mij, René ga nooit je motorrijbewijs halen want het wordt je dood. En ik kon niet anders dan dit beamen, ik weet daar ga ik over grenzen van mezelf die ik niet wil.
Natuurlijk is het heerlijk om opgewonden te zijn, om in een andere wereld te zijn en om alle sores van de dag te vergeten. Alleen is het respectvol voor mijn lichaam? Voor mijn zijn?
Ik heb veel trajecten doorlopen, ik heb vele scholingen gedaan, ik heb veel Acces Bars sessies gehad. Ik heb veel geld besteed aan het energie level wat ik nu heb. Het is alsof ik aan het trainen ben voor topsport maar dan voor een opgewekt liefdevol leven waarin ik zelfvertrouwen en eer heb voor mezelf en anderen. Zoals ik in blog ‘To Honor, is it an attitude?’ schreef over mijn hond Lucas. Ik gaf hem voeding die hem goed deed, ik voedde hem op met alles wat hij wel mocht zodat ik hem niet hoefde te straffen om iets wat ik hem zelf had aangeleerd.
En daar ging het mis. Eén keer heb ik hem meegegeven aan een oppas die hem vervolgens zonder mijn medeweten meegaf aan haar moeder. Deze moeder vond het nodig om Lucas eten te geven wat hij nooit kreeg. Hij was opeens in aanraking gekomen met brood, terwijl hij daarvoor mijn brood nooit aankeek. Hij wist opeens de smaak van brood en opeens wilde hij meer. Zo ook mocht hij op de bank wat hij bij mij nooit mocht. En zo moest ik opeens Lucas iets afleren voor iets wat een ander hem had aangeleerd. Voor mij is dat niet eervol! Ik bemoedigde mijn hond juist in exploring van hem zonder hem te hoeven straffen of te ontmoedigen. To Honor betekent voor mij juist zorgen dat, in dit geval mijn hond, de omgeving krijgt waarin hij enthousiast en levenslustig mag zijn. Als ik ging wandelen in de bossen wist ik dat de kans groot was dat hij een modderpoel zou vinden. Ik was hem slim af als ik echt geen zin had in een uitgebreide douchebeurt, maar als hij me slimmer af was dan genoot ik van zijn inventiviteit.
Wat als To Honor jouw aandacht zou hebben? Wat als jij met vol eerbesef de wereld instapt? Zou jij dan je body tegenwerken? Zou jij dan je gedachtes nog willen vullen met beperkingen? Zou jij dan je gewaarzijn nog willen afsluiten? Of wil je dan ook ‘all of live comes to me with ease joy and glory?’ voor jezelf en anderen? ‘Honor: do you care?’ I do!
Het is dat wat ik wil uitdragen en wat ik jou mee wil geven, leef vanuit eerbied voor jezelf en je omgeving en dat is een attitude!
