Honor, “Do you need it?”

Wanneer weet je dat je iets nodig hebt in je leven? Hoe weet je of je eer nodig hebt? Ik kan alleen vertellen uit eigen ervaring dat ik het heb gemist in mijn leven sinds het moment dat ik eer heb toegelaten. Honor do you need it? Yes!

We hebben woorden als respect, liefde, zorgzaamheid en dankbaarheid om aan te geven van waaruit we handelen. Deze bejegening wordt vormgegeven door zoveel meer aspecten in het leven. En juist deze  bejegening is de voeding van waaruit zelfliefde en zelfwaarde zich mag ontvouwen. En wat als je dit mist in jouw leven?

Als kind was ik al een denker, een filosoof. Daarnaast zacht van karakter en gevoelig. Ik merkte de energetische uitwisseling tussen mensen op en begreep er eigenlijk nog weinig van. Mijn vader vertelde mij bijvoorbeeld dat hij niet boos was, echter zijn energie, zijn houding, zijn zijn was alles behalve wat hij uitstraalde. En nu als volwassen man begrijp ik dat hij mij probeerde te beschermen. Alleen dit beschermen had een totaal andere uitwerking. Ik raakte eenzaam en verwikkeld in een isolement tussen een eigen wereld en een wereld om mij heen. De wereld om mij heen vertelde mij hoe gemakkelijk mensen kunnen liegen en hoe gemakkelijk ze uit je wereld kunnen stappen als het ze niet uitkomt.

Mijn zus en ik zijn opgegroeid zonder een moeder. Alleen het was niet alleen zonder een moeder. Het was zonder haar genegenheid, liefde en warmte. Een vader die worstelde om rond te komen en veel werkte. Er was in die tijd nog geen vergoeding voor weduwnaars. Een gezinshulp die om de paar maanden weg moest om geen binding met het kind te hebben en leraren die ons aan ons lot overlieten. Net als alle buren, familieleden en mensen die op welke manier dan ook betrokken waren.

Als puber ben ik verhaal gaan halen. Ik ben vragen gaan stellen aan tantes door het temperamentvolle karakter wat ook in mij huist. Hoe kan het zijn dat twee kinderen aan hun lot zijn overgelaten en iedereen deed alsof het normaal was? Het was niet normaal, dat kon er bij mij niet in.

Ik weet nog dat we opeens Willem als gezinshulp hadden, we hebben zo gelachen voordat hij zou komen! We zongen ‘Willem wat heb je grote handen’, het was een nummer uit die tijd. Ondanks dat het wat vreemd was en de beste man de goede intenties zou hebben, werd het toch vreemd. Ik weet nog dat ik mijn vader belde en zei, pappa is het normaal dat mijn zus en haar vriendinnetje aan de knieën zitten van Willem? Mijn vader was een binnen een half uur thuis en Willem hebben we nooit meer gezien. Mijn vader was zeker zorgzaam op zijn manier, met dat wat binnen zijn vermogen lag.

Zo was er ook een moment waarbij de elektriciteit was uitgevallen en wij niet goed wisten wat we moesten doen. Lees, mijn zus deed haar uiterste best om te weten wat ze moest doen. Ik was te jong om te beseffen wat er gebeurde. Wat ik wel weet was dat we de kaarsjes aan hebben gedaan, wat eigenlijk niet mocht. En tot onze spijt is er één om gevallen. En ook dat hebben we weer opgelost.

Wat ik wel weet was dat buren dit hebben gezien. Ze hebben dit geweten. En hoe kan het dat buren gewoon doorleven in de wetenschap dat twee kinderen ‘s avonds alleen zijn? Leraren hebben kinderen in de klas gehad waarvan de situatie helder was. En ik, als kind hoog sensitief, ben geregeld de confrontatie aangegaan, waarvan ik weet dat het ongemakkelijk was. Alleen ik kon niet anders. De energie was zo helder en duidelijk en toch werd er verzwegen, er om heen gedraaid en gelogen.

Eervol zijn is in mijn ogen alles behalve deze situatie. Eer meegeven aan kinderen is niet ze de mond snoeren en leren spreken met u. Eer is een gevoel, een besef meegeven waarin je kunt opmerken dat je van waarde bent. En van waarde ben je niet als je altijd het podium krijgt. Van waarde ben je als je beseft dat iedereen een podium verdient. Want achter de coulissen  ben je ook van waarde.

Een besef, een gevoel meekrijgen dat jij als mens waardevol bent en dat ieder mens waardevol is. Dat alles wat we aanraken, wat we doen, wat we zeggen en dat wat we schrijven ook een waarde heeft. Het luisteren, het lezen dat dat evengoed van waarde is en juist deze interactie de waarde is van eervol leven.

Dit besef, dit voelen en doordringt krijgen werd me aangereikt door Gary Douglas en Dr. Dain Heer van Acces Consciousness. Niet door de woorden, niet door het analyseren of uitleggen, zoals we zo vaak doen. Door een taal aan te bieden die ik begrijp en dat is de energie van Honor, Zijn. En dat, hoe confronterend, pijnlijk het ook was, maakt dat ik zo dankbaar ben dat ik met overgave kan schrijven over eer.

Honor, do you need it? Ja, we hebben allemaal behoefte aan eer. We hebben het nodig dat we elkaar aankijken, elkaar zien. We hebben het nodig dat we met elkaar spreken en elkaar horen. We hebben het nodig dat we elkaar aanraken en elkaar voelen. We hebben de voeding nodig om te weten hoe het is om gehoord, gezien en gevoeld te worden. Want juist dan kunnen we onze grenzen kenbaar maken zonder te hoeven strijden. In mijn ogen heeft de wereld de bemesting van eer nodig.