Honor: who doesn’t have it?

Eerbied komt vanuit ons hart, vanuit onze ziel, vanuit ons zijn. Het is geen werkwoord, het is de bejegening wat voortkomt vanuit respect, liefde, zorgzaamheid en dankbaarheid. To Honor is een klein woord wat een energie omhelst die, als je je ervoor openstelt je zelfbesef kan veranderen, alleen…. wie heeft het niet?

In ‘Honor, how to loose it’ beschrijf ik hoe je geleidelijk eergevoel kunt loslaten. Belangrijk is om te weten dat als jij jezelf eer aandoet het je krachtig maakt. Het kan zelfs zijn dat je een zelfverzekerde uitstraling krijgt. De attitude die je daarmee uitstraalt kan een bedreiging vormen voor anderen.

Hoe bewuster ik ben geworden over mijzelf eren, hoe meer ik ook wil dat anderen mij op deze manier bejegenen. Je benadert anderen vanuit eergevoel als je ook je eigen eergevoel ‘embodied’. Ik gebruik hierbij het woord ‘embodiment’,  omdat belichamen datgene is wat ik ook bedoel. Het vormgeven vanuit jouw innerlijke zijn.

“Een dolende tol werd steeds krachtiger en bewuster” (foto Ivan Samkov)

Zodra je ‘honor embodied’ raak je onafhankelijk en mensen krijgen het gevoel geen grip meer op je te hebben. Wat mij heeft geholpen is het realiseren dat deze belichaming in meerdere en mindere mate aanwezig kan zijn bij mensen. Zo heeft Gary Douglas de Founder van Access Consciousness in mijn ogen een hoge mate van eergevoel. Wat voor velen een aanleiding kan zijn om hem te veroordelen. Voor mij is het leven vanuit ‘honor’ voor jezelf en anderen een uitnodiging tot meer van deze belichaming en brengt het mij inspiratie.

We hebben allemaal een bepaalde behoefte van controle. Ik heb mijn ex-partner gecontroleerd op wel- of niet vreemdgaan. Ik houd graag bepaalde touwtjes in handen als het gaat over mijn bedrijf en wat ik aanbied. Ik werk liever als zzp’er dan in loondienst, alleen maar om de controle in handen te houden. Echter de vraag is, is dit eervol voor mezelf en de ander?

Aangesproken worden op je gedrag, feedback op je houding, gecontroleerd worden, je mond gesnoerd worden of gezegd worden wat je wel of niet mag doen? Wie doet het niet? En dan is daar de vraag is dit eervol voor mij? Voor de ander? Is dit respectvol voor de ander en mezelf? Handel ik vanuit liefde? Voel ik zorgzaamheid of is het meer vanuit egoïsme?  Is de ander of ben ik zelf dankbaar hierna?

Als het platform van waaruit jij handelt bestaat uit geloofssystemen als ‘ik ben het niet waard, niemand zit op mij te wachten’, dan zullen de pijlers respect, liefde, zorgzaamheid en dankbaarheid ergens wankel zijn. Je benadert niet alleen jezelf maar ook de ander vanuit deze instabiliteit. Een gedachte als ‘ik ben het niet waard’ staat tegenover zelfliefde. Zelfliefde is erkenning geven aan jezelf met compassie waarin een zachtheid is voor jezelf.

“Ergens is hier een zaadje geplant waar ik nu nog dagelijks de vruchten van pluk.”

Zacht zijn voor mezelf is iets wat ik heb moeten leren. Mezelf fout maken was als een vanzelfsprekendheid waardoor ik juist wakker leek te worden door pushen, door streng zijn. Tijdens een zevendaagse van Access Consciousness hadden we intensieve gesprekken met de Founder Gary Douglas. Hij weet super geraffineerd op de triggerpoints bij anderen te duwen, waardoor er een emotionele ontlading mogelijk is waarmee een veranderingsproces ontstaat. Het viel me op hoe zorgzaam en met liefde gevuld deze momenten waren en natuurlijk nodigde ik Gary uit om ook bij mij te duwen. Helaas, of beter gezegd gelukkig, kreeg ik niet waar ik om vroeg.

Gary heeft me zeven dagen lang met een zachtheid benaderd die ik niet kende. Zelfs buiten de class waren er momenten dat hij mij opmerkte en vol zorg en liefde mij attendeerde op kindness. Ergens is hier een zaadje geplant waar ik nu nog dagelijks de vruchten van pluk. Dankbaar ben ik dan ook voor deze ontmoetingen omdat de pijlers van respect, liefde enz wakker werden gemaakt. Waardoor een dolende tol steeds krachtiger en bewuster werd van deze pijlers.

Niet alleen de pijlers krijgen daarmee gronding, ook gevoelens als angst, verwarring, onwaardigheid en schaamte zijn in het proces stap voor stap verminderd.  

‘Honor: who doesn’t have it?’ Ik vermoed iedereen die zich laat leiden door deze gevoelens en blijft vastzitten in geloofssystemen waarin je jezelf kleineert of kleiner maakt dan anderen. Zodra je iemand tegenkomt die jouw kleineert of minder maakt dan weet je: he/she doesn’t have it!

4 thoughts on “Honor: who doesn’t have it?”

    1. Wat lief Etienne, dank je wel voor je woorden! Vandaag ‘Honor: did you grow up with it?’ benieuwd hoe je deze gaat ervaren!

Leave a Reply to Rene Cancel Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *